Als we er met ons verstand niet bij kunnen waarom iemand iets deed of reageert op wat hem / haar is overkomen, gebruiken we soms de uitdrukking ‘Gods wegen zijn ondoorgrondelijk’. Dit bekende gezegde wordt vaak als dooddoener gebruikt. Een manier om niet verder in te hoeven gaan op iemands handelen. Maar ik zou er graag een andere kijk op geven. Eentje die voor compassie zorgt, in plaats van frustratie.
We kennen het begrip ‘God’ uit vele religies. God wordt dan gezien als een entiteit buiten jezelf. Ik geloof zelf echter niet dat er iets buiten jezelf is. Maar ‘God’ wordt ook wel gezien als de schepper en dat kun je, zij het met enige creativiteit, zien als wat ik ‘in het boek ‘Zwemles’ ‘de creator’ noem. Wij zijn niet onze gevoelens, niet onze overtuigingen of ervaringen. We zijn de creator, de schepper van onze overtuigingen en met het creeren, het scheppen van overtuigingen, ervaren we. Die creator, die schepper kunnen we zelf niet zien of ervaren. Ze heeft namelijk creatie nodig om te ervaren, en als je iets ervaart, dan is dat die creatie… Door heel weinig te creeren kun je dicht bij die schepper komen, maar hoe dichter je bij die schepper in jezelf komt, hoe minder je ervaart. Als je er bent, dan ervaar je niets, en weet je dus niet dat je er bent. Dat blijft een soort mysterie. Het zou me niet verbazen als de eerste schrijvers van religieuze teksten dit bedoeld hebben met het woord ‘God’: de schepper van creatie in jezelf.
Laten we nu eens kijken naar ‘Gods wegen zijn ondoorgrondelijk’ doet als je uitgaat van het beeld van ‘de schepper in jezelf’.
De schepper in jezelf
Het is voor ons soms best lastig om bewust te worden van welke overtuigingen je hebt in een bepaalde situatie. Maar de situatie geeft je een bepaalde ervaring of emotie die vervolgens voor een handeling zorgt. Op het moment dat je niet weet wat je gelooft, maar je wel een emotie voelt en daar naar handelt, dan zou je kunnen stellen dat de creator, de schepper in jezelf, iets ondoorgrondelijks heeft gedaan. Iets wat je zelf, cognitief, niet kan achterhalen, niet kan doorgronden.
Je kan, door je eigen bewustzijn te onderzoeken, ont-dekken wat je geloofde toen je iets voelde waardoor je iets ging doen. Maar je kan nooit weten wat iemand anders geloofde toen die iets ervaarde waardoor ze iets ging doen. Je kan alleen het gedrag opmerken, misschien vermoeden welke emotie er werd ervaren, maar dan houdt het op. De rest is ondoorgrondelijk. Daar heb je hem weer!
Laatst klaagde een vriendin van met dat ze niet kon begrijpen waarom iemand iets had gedaan. Jij weet bij jezelf ook niet altijd vanuit welke overtuiging je iets ervaart (en daar vervolgens naar handelt), dus een ander weet dat soms ook niet altijd van zichzelf. Laat die persoon gewoon ‘zijn’. Waardeer de creator, de schepper, in die persoon, want ook hij/zij is niet zijn/haar gedrag. Net als jij leert die ander ook over zichzelf. Net als jij leert die ander ook van het leven. Want Gods wegen zijn soms ondoorgrondelijk…
0 reacties