Onze taal maakt het ons niet makkelijker om de werking van ons bewustzijn te laten begrijpen. De uitdrukkingen die wij gebruiken over emoties geven ons namelijk een verkeerd beeld van hoe emoties ontstaan en hoe ze hun werk doen. Ik zal het proberen uit te leggen met de zin: ‘ik werd boos!’. Maar het geldt natuurlijk ook voor ‘ik ben verdrietig’, ‘jij hebt me gekwetst” etc..
Al deze uitdrukkingen hebben iets gemeen. Ze suggereren namelijk dat jij er niets aan kan doen dat die emotie is ontstaan. Dat die emotie gewoon ontstaat, op eenzelfde manier dat een lamp aangaat als je de schakelaar omzet.
Maar zo werken emoties niet. De boosheid, of het verdriet, of welke andere emotie ook, is door jou gemaakt. Jij bent niet boos, maar je hebt boosheid gemaakt, gecreëerd. Jij bent niet verdrietig, maar je hebt verdriet gecreëerd. Jij bent geen brandweerman (m/v), maar je hebt een identiteit van brandweerman gecreëerd.
Dat creëren (van bijvoorbeeld ‘boosheid’) doe je door iets te gaan geloven over een situatie. Afhankelijk van wat je gelooft, ervaar je een emotie (bijvoorbeeld ‘boos’). Als iemand jou een klap geeft, dan kun je er voor kiezen te geloven dat die klap heel onredelijk was, en daardoor kun je boosheid ervaren. Of frustratie. Maar het is niet zo dat je boos of gefrustreerd bent. Je hebt een overtuiging gecreëerd waardoor je deze emotie bent gaan ervaren.
Als je niet meer ‘boos wilt zijn’ hoef je alleen maar iets anders over de situatie te geloven. ‘O, heerlijk, zo’n onverwachte, harde klap’. Je zal wellicht voldaanheid voelen. ‘Dank je wel! Door deze klap ben ik weer helemaal in het hier-en-nu!’ Voel je het verschil? Kies maar. Jij beslist!
Niets buiten jou bepaalt hoe je je voelt. Je doet het zelf. En dat is fijn, want het betekent dat je zelf in staat bent om elke vervelende ervaring aan te gaan en te transformeren naar een andere, wellicht fijnere ervaring. Gewoon door iets anders over de situatie te gaan geloven. Zodat je voelt, precies zoals het is.
0 reacties