Mensen helpen elkaar graag. Het zit in onze genen. Maar helpen is niet altijd helpend. Sommige mensen willen anderen helpen door ze van goede raad te voorzien. Door hen oplossingen voor hun problemen aan te reiken. Of door ze nieuwe, andere overtuigingen te laten geloven. Of door te spiegelen, of te analyseren wat er volgens hen mis is gegaan of door mee te denken. Hoewel goedbedoeld, en hoewel soms ook echt helpend, is het niet duurzaam. Je maakt iemand namelijk afhankelijk van de goede adviezen, van de uitgewerkte analyses, van de aandacht. Het is als het geven van een vis aan iemand die honger heeft. Dat helpt heus, om de ergste honger te stillen. Maar niet lang. Vroeg of laat komt de honger weer opzetten. Ga je dan weer een vis geven?

Het geven van vissen maakt de ontvanger afhankelijk van de gever. Dat kan leiden tot een ongelijkwaardige relatie. Wat als de gever geen vis meer heeft? Of geeft? Dan lijdt er iemand honger…

In het boek Zwemles krijgt de hoofdpersoon Max les van Peter. Max heeft Peter natuurlijk helemaal niet nodig om zijn antwoorden te vinden. Net als iedereen kan hij namelijk zelf gaan zoeken. En hij kan de antwoorden allemaal vinden, want hij heeft ze gewoon in zich. Hij hoeft zich enkel te ont-wikkelen. Wat Peter in het boek dan ook doet, is dat hij Max leert hoe hij zelf kan vissen. Hij laat Max op een eenvoudige manier ontdekken welke processen er in zijn bewustzijn spelen, zodat hij handvatten heeft om de rommel in zijn hoofd te onderzoeken. Om vervolgens los te laten wat in de weg zit en om bewust te gaan geloven wat hem wel helpt. En dat in oneindig veel mogelijke variaties.

De relatie tussen Peter en Max is die van meester-leerling. Peter heeft ergens kennis over en ervaring mee, en Max leert van Peter. In onze maatschappij associëren we de ‘meester’ snel met iemand die ‘boven’ de leerling staat. De meester beslist, de leerling volgt. Dat is het gevolg van jarenlang en generaties lang les krijgen op scholen met een hiërarchische setting. Zodra iemand lessen ontvangt, stapt hij of zij vaak onbewust in de rol van ‘leerling’. Maar het omgekeerde gebeurt ook. Als mensen gevraagd wordt iets uit te leggen, dan stappen velen op dat moment (vaak onbewust) in de rol van ‘meester’. Heerlijk, zal de gedachte zijn, nu mag ik eens de lakens uitdelen!

Maar hoewel we deze hiërarchische relatie gewend zijn, is het zeker niet noodzakelijk voor deze relatievorm te kiezen. De meester kan er namelijk ook voor kiezen om zich juist ten dienste van de leerling op te stellen. De leerling beslist, de meester volgt. Het mooist is het als de meester zich dienstbaar (‘humble’) opstelt: gelijkwaardig, er zelf voor kiezend zijn diensten zonder verwachtingen aanbiedend, de leerling die zonder voorwaarden kan kiezen van diensten gebruik te maken. Zo blijven ze beiden vrij en onafhankelijk van elkaar. En dat geldt natuurlijk voor elke andere relatie…

Het boek ‘Zwemles’ leert de lezer, net als Max, om zelf kunnen te vissen. Gelijkwaardig. En dat maakt dat de lessen uit het boek zo waardevol zijn. Niet alleen voor Max, maar voor iedereen die zich wil ont-wikkelen door zichzelf te ont-dekken.

Categorieën: Blog

0 reacties

Geef een reactie

Avatar plaatshouder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *